با نگاهی به لیست مدارس تهران متوجه خواهید شد که بیش از ۵۰۰۰ مدرسه در تهران وجود دارد. اما با وجود این مدارس برخی والدین تمایل دارند خودشان عهدهدار آموزش فرزندشان شوند. آموزش در خانه یک روند رو به رشد در جهان است که در آن والدین به جای فرستادن فرزندان خود به مدارس دولتی یا خصوصی، آنها را در خانه آموزش میدهند. خانوادهها به دلایل مختلفی از جمله نارضایتی از سبک آموزشی موجود، اعتقادات مذهبی یا آموزشی متفاوت و این باور که کودکان در مدارس سنتی پیشرفت نمیکنند، مدرسه خانگی را انتخاب میکنند. بر اساس گزارش موسسه ملی تحقیقات آموزش خانگی، در حال حاضر بیش از ۲ میلیون کودک در ایالات متحده تحت آموزش خانگی قرار دارند که این میزان به سرعت در حال افزایش است. آموزش در خانه در تمام ۵۰ ایالت آمریکا و در بسیاری از کشورهای جهان قانونی است.
تفاوت و ترجیح والدین برای تحصیل فرزندان در خانه یا مدرسه
مهمترین چیزی که والدین برای آموزش در خانه نیاز دارند این است که رابطه دوستانهای با فرزندشان داشته باشند و از نظم خانوادگی بالایی برخوردار باشند. والدین باید صبور باشند و بتوانند به سوالات کنجکاوانه دانشآموز پاسخ دهند. در آموزش در خانه برنامه درسی بدون محدودیت خاصی طبق تشخیص والدین و دانشآموز تدوین میشود. بعضی والدین به پیروی از مدارس سنتی برنامه درسی را از صبح زود شروع میکنند، اما برخی ترجیح میدهند پایبند به این محدودیتها نباشند. برای مثال اگر کودکی قبل از خواب در مورد یک آزمایش علمی سوال داشته باشد و یا از شنیدن یک داستان حماسی هیجانزده شود، همان تایم را به آموزش اختصاص دهند.
بسیاری از ما تنها با این سبک آموزشی آشنا هستیم؛ کتابهای درسی، میز و نیمکت و سرفصلهای آموزشی معین؛ اما روشهای آموزشی متنوعی وجود دارد. دانشآموزان در خانه این آزادی را دارند که ایدههایشان را با هم ترکیب کنند و به بهترین وجه نیازهای خود را برآورده کنند. البته تحقق این کار ساده نیست و همین سختیهاست که آموزش دانشآموز در منزل را با اما و اگرهایی مواجه میکند. یکی از سوالات متداول درباره این روش آموزشی این است که آیا دانشآموزان محصل در سیستم آموزش در خانه باید از تقویم سال تحصیلی مدارس دولتی پیروی کنند؟ دانشآموزان خانگی نسبت به انتخاب سال تحصیلی خود آزادی کامل دارند. البته بسیاری از آنها از تقویم سنتی مدرسه تبعیت میکنند اما برخی از والدین در تمام طول سال فرزندشان را آموزش میدهند. در این خصوص باید به قوانین منطقهای مراجعه کرد.
مزایای مدرسه سنتی برنامهریزی:
برنامهریزی: سیستم آموزشی سنتی یک نهاد سازماندهی شده با کلاس درس، ساختمان و تعداد زیادی معلم و کادر آموزشی و مدیریتی است. هر مطلبی که قرار است آموزش داده شود، حتی فعالیتهای فوق برنامه، از پیش برنامهریزی شده است.
انضباط و وقتشناسی: در مدرسه سنتی کلاسها در زمان مشخصی شروع و پایان مییابد. دانشآموزان همزمان در مدرسه حضور پیدا میکنند و مدرسه را ترک میکنند. هم معلمان و هم دانشآموزان را در امور روزمره نظم و انضباط دارند و از برنامهای که از قبل توسط تیم مدیریت مدرسه تعیین شده است، پیروی میکنند.
برابری: برابری مهمترین بخش سیستم آموزشی سنتی است. فرقی نمیکند دانشآموز در کدام طبقه، مذهب و نژاد باشد. در مدرسه با او منصفانه رفتار میشود، چه متعلق به یک خانواده طبقه بالا باشد و چه از طبقه پایین.
ارتباط اجتماعی: در مدرسه دانشآموزان و معلمان در یک کلاس درس هستند که در آن هر روز در مورد موضوعات خاصی بحث میکنند. این امر باعث میشود آنها احساس مشارکت بیشتری داشته باشند؛ زیرا میتوانند دانش خود را با یکدیگر به اشتراک بگذارند.
فعالیتهای فوق برنامه: به طور کلی یکی از مهمترین فعالیتهایی است که در تکتک مدارس سنتی انجام میشود. این فعالیتها بستری برای دانشآموز فراهم میکند تا مهارتهای فردی خود را توسعه داده و تقویت کند.
سیستم درجهبندی و رقابت: در مدارس سنتی سیستم درجهبندی به اشکال مختلف اجرا میشود. این سیستم به دانشآموز کمک میکند تا در طول دورههای آموزشی مراقب و هوشیار باشد و بر تعلل غلبه کند.
هزینه بالا: هزینههای تحصیلی و فوق برنامه در مدارس سنتی نسبتا بالا است.
آموزش عمومی: دانشآموزان علایق منحصربهفردی دارند. یک دانشآموز دوست دارد دکتر، مهندس یا وکیل شود، در حالی که دیگری میخواهد نویسنده، استاد یا خواننده شود. سیستم آموزش عمومی گاهی قادر نیست مقدمات مورد نیاز برای تحقق این اهداف را فراهم کرده و مسیر را برای دانش آموز هموار کند.
یادگیری غیرفعال: در مدارس سنتی منبع اصلی اطلاعات کتاب است و موظف به آموزش سرفصلهای مندرج در آن هستند. این سیستم گاهی باعث میشود دانشآموزان هیچ تلاشی برای خلق ایدههای جدید نداشته باشند. روال خستهکننده: مدارس سنتی گاهی خستهکننده و طولانی هستند.
ممنون
عالی بود
احسنت
طراحی شده توسط مهدکودک
امین ۱۴۰۲/۰۱/۲۶
سلام